Indonesië (Java) augustus 1988. Vanuit Yogyakarta, naar Malang en Probolingo. Van daaruit trokken we met een klein busje de bergen in richting Mount Bromo. De Bromo ligt samen met twee andere vulkanen in een indrukwekkende zandzee. Uit m’n dagboek: ‘Diep in de nacht ons bed uit: 03.30 uur! En dit alles om vanaf 04.00 uur aan de nachtelijke wandeltocht te beginnen. Buiten het hotel stonden werkelijk vele en vele Tenggerezen te wachten met hun paardjes om je tegen betaling naar de Bromo te brengen. Wij liepen. Een heel mystieke tocht door de vlakte. Als silhouetten zagen we de vulkanen dichterbij komen. Bij de Bromo zelf via ca. 140 aangelegde trappetjes omhoog om bij de kraterwand te komen. Daar was het wachten op een fascinerende zonsopkomst.‘ Helaas bleek het zó bewolkt dat we de zon niet hebben zien opkomen. In de foto is ergens een heel klein streepje oranje te zien: dat was alles wat we te zien kregen… De ervaring van de tocht naar de Bromo, het lichter zien worden en zowel het betoverde landschap als de indrukwekkende vulkaan zelf hebben een onuitwisbare indruk gemaakt. Ik kan me nog herinneren dat ik de plek zó bijzonder vond, dat ik eigenlijk niet verder wilde reizen. Overigens is deze vulkaan nog actief en in de zomer van 2004 is de Bromo plotseling...
Van 1993 tot 1994 volgde ik de opleiding ‘Reportage-fotografie‘ aan de Fotovakschool in Apeldoorn (inderdaad: dezelfde school waar ik nu nog steeds met veel plezier les geef). Ik volgde deze opleiding naast mijn toenmalige werk in het basisonderwijs. Ik wilde heel graag eens een kijkje in de keuken nemen van een gerenommeerd fotograaf en besloot een brief (nee, nog geen mail, skype, sms, hyves, facebook of twitter…) te sturen naar de redactie van de Volkskrant. Deze brief was gericht aan Hans Heus, dé sportfotograaf van Nederland, wiens werk ik sterk bewonderde (en nog steeds..). ’t Was misschien één of twee weken later dat de telefoon ging (terwijl ik in de doka aan het werk was) en ik Hans Heus aan de lijn had ‘of ik zin had om het komende week-end mee te gaan naar de Amstel Gold Race in Zuid-Limburg’. Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd en direct afgesproken om elkaar bij het MVV-stadion te ontmoeten. Wat mij nog het meest bij staat van deze dag is het schijnbare gemak waarmee Hans zijn plekken en standpunten koos. En dan de foto de volgende dag in de Volkskrant: in (uiteraard) zwart/wit en precies de goeie sfeer - een echte Heus-foto. Dat tekent denk ik het vakmanschap. Saillant detail: vorig jaar was ik in Kampen bij een lezing van Heus en Heus: Hans (eventjes over vanuit Frankrijk) gaf daar samen met zijn zoon Bastiaan, die in zijn voetsporen is getreden, een boeiende lezing en presentatie van het boek dat zij samen hebben uitgebracht. Bijzonder om Hans na al die tijd weer te ontmoeten! Bijgaande foto maakte ik die dag...
Leiden 1977: met vrienden ging ik naar een concert van Carlos Santana in de Groenoordhallen in Leiden. ’t Was een bijzonder weekend, want een dag later gingen we naar de Formule 1 races in Zandvoort. Wat ik mij herinner van dit optreden is, behalve het spectaculaire gitaarspel van Carlos Santana (She’s not there! Geweldig om dat nu allemaal via Youtube weer terug te kunnen vinden!), dat de Groenoordhal vol stond met klapstoeltjes. Een popconcert en het publiek op stoeltjes… In de loop van het concert deden de klapstoeltjes hun naam eer aan. Steeds meer toeschouwers klapten letterlijk onderuit. De combinatie van opzwepende muziek en drugs (de penetrante geur kwam van alle kanten op me af) bleek niet echt samen te gaan met swingen op klapstoeltjes. De een na de ander zag ik dan ook onderuit gaan. Achteraf gezien een kolderiek beeld, maar ook een onvergetelijk optreden van Carlos Santana. Daarna heb ik ‘m alleen nog maar op televisie gezien en nu op Youtube. En dat haalt herinneringen weer op een bijzondere manier terug. O ja, de foto werd gemaakt met mijn eerste camera: de Canon Canonet QL 19. Een kleine zoekercamera met een vast 45 mm. objectiefje. Nooit gedacht dat ie mij in 2010 weer van pas zou...
Den Haag 1983: op 29 oktober vond de grootste vredesdemonstratie ooit plaats in Nederland. Maar liefst 550.000 mensen demonstreerden in Den Haag en op het Malieveld. Een demonstratie die gerust legendarisch genoemd kan worden. De betoging was gericht tegen het plan van de regering Reagan om in Europa 572 nucleaire kruisraketten te plaatsen. Achtenveertig daarvan zouden op Nederlandse grond geplaatst gaan worden en de toenmalige Nederlands regering had daarmee ingestemd. De Nederlandse bevolking dacht hier echter anders over en ging massaal de straat op. Eerst in 1981 in Amsterdam en daarna dus in Den Haag. Ik was midden twintig en vond ook dat die raketten er niét moesten komen. Prachtige leuzen werden er bedacht, zoals ‘liever een Russin in bed dan een kruisraket’.’t Werd een indrukwekkende dag met fraaie leuzen, spandoeken, typetjes (ik herinner me een ober met een kruisraket op een dienblad), bijzondere creaties en veel muziek. Ik had m’n camera bij mij en heb maar liefst 23 foto’s gemaakt die dag. Kreun……. als ik dát bedenk. Zo’n uniek moment, ik was erbij, had m’n camera bij me en dan maar 23 foto’s. Maar goed, in die tijd was het waarschijnlijk ‘maar liefst’ 23 foto’s. Bijgaande foto is gemaakt op het Malieveld met, heel in de verte, op het podium Herman van Veen. Dát waren nog eens tijden! (Overigens heb ik de foto’s die ik toen heb afgedrukt in een soort mapje gedaan en uitgeleend aan een bandje uit Ulft die ergens in de binnenstad van Den Haag optrad. Deze foto’s heb ik echter nooit meer terug gekregen. Stel nou dat dit gelezen wordt…. Ja,...
door Joop Luimes | nov 14, 2010 | Niet gecategoriseerd
Een nieuwe serie gaat van start op m’n blog: ‘uit de oude doos’. Het is zo’n 6 jaar geleden dat ik de overstap van analoog naar digitaal maakte en ook, niet veel later, de doka de deur uit deed (alhoewel: deze staat nog steeds op zolder te wachten op een rentree..). De mappen met negatieven worden eigenlijk niet meer aangeraakt en al die duizenden opnamen (veelal in zwart/wit) liggen onberoerd in de kast. Wat jammer eigenlijk! In deze nieuwe serie wil ik een duik in m’n archief nemen en met enige (on)regelmatigheid een negatief scannen en plaatsen (uiteraard voorzien van het verhaal dat er bij hoort) op deze webblog. De keuze zal dwars door m’n archief gaan van de begintijd (waarschijnlijk ergens begin jaren ’70 (!) tot de laatste periode in 2004. Alhoewel ik op deze blog vooral kies voor fotografie buiten mijn privé-domein om, zal juist deze serie meer op m’n privé-leven uit die jaren gericht zijn (logisch, ik begon m’n professionele fotografisch leven op 1 januari 2001). Ben heel erg benieuwd wat ik tegen...
