Uit de oude doos (18): Steenoven ’t Slag te Wieken (1983)

Uit de oude doos (18): Steenoven ’t Slag te Wieken (1983)

1 december 1983: ik had waarschijnlijk net m’n 2CV (lelijk eendje) ingeruild voor een gifgroene Renault 4. Cameraspullen mee in de auto en een zwartwit-film in het toestel (Ilford FP4). Camera op statief. Deze dag ging het gebeuren: de pijp van de steenoven in Wieken (bij Gendringen) zou worden opgeblazen. De steenoven, die al decennia lang werkloos stond, zou worden gesloopt (waarschijnlijk vanwege instortingsgevaar). Dat moest natuurlijk worden vastgelegd! Enkele tientallen toeschouwers trotseerden het koude en miezerige weer om te wachten op dat ene moment. En op het moment van aftellen zette ik de ‘winder’ aan van m’n camera met zo’n 3 beeldjes per seconde. In precies 6 foto’s heb ik het proces van de pijp die rechtop staat tot een neergestorte pijp vast gelegd. Bijgaande foto laat mooi de ‘knik’ zien die pijp maakt. Hij buigt nog één keertje voor het publiek voor hij voorgoed ter aarde stort. Nog enkele foto’s gemaakt op deze plek en toen snel naar huis om de film te ontwikkelen. Nooit wat mee gedaan met deze foto’s. Tot nu: augustus 2014. De pijp van steenoven  ’t Slag te Wieken in ere hersteld. Waarvan...
Uit de oude doos (17): sigarenfabriek De Olifant (2000)

Uit de oude doos (17): sigarenfabriek De Olifant (2000)

Eind jaren negentig, begin tweeduizend maakte ik regelmatig foto’s voor een rubriek in het magazine Seasons.Vaak interieurs van topklasse restaurants, zowel in de regio bijv. de Veldhoeve in Epe of de Zwarte Truffel in Hattem, als verder weg, zoals de Vlindertuin in Zuidlaren of Mario in Wijdenes. Begin 2000 fotografeerde ik echter bij restaurant de Bottermarck in Kampen. Bijzonderheid in dit restaurant was dat er o.a. met tabaksbladeren (!) werd gewerkt bij het bereiden van gerechten. Overigens wordt deze specialiteit tot de dag van vandaag toegepast. Uiteraard werd (en wordt) hiervoor samen gewerkt met sigarenfabriek ‘de Olifant’ in Kampen. Hier stonden zo’n 10 jaar geleden nog steeds de authentieke machines van weleer, waarop de tabaksbladeren verwerkt werden en vervolgens de sigaren vervaardigd. Boeiend om te zien, eigenlijk een soort van werkend museum en ook de sigarenwinkel zelf was zeer authentiek ingericht. Uiteraard heb ik hier ook gefotografeerd en ben zelfs, in een later stadium, nog terug gegaan om een zwartwit-reportage te maken in de fabriek. Bijgaand een hoekje uit de winkel, zoals toen ingericht. Zowel op kleinbeeld-diafilm (bijgaand foto komt van kleinbeeldfilm) als op middenformaat gefotografeerd. Vooral die laatste dia’s zien er zo mooi uit! Ondanks de prachtige digitale apparatuur anno 2013 zijn middenformaat dia’s nog steeds een lust voor het oog. ’t Is niet voor niets, dat ik pas geleden weer een serie films besteld heb en m’n Bronica al voorzichtig begin af te...
Uit de oude doos (16): café Kromdijk 1994

Uit de oude doos (16): café Kromdijk 1994

Begin jaren negentig werd er met enige regelmaat een Cultureel Café georganiseerd in Epe met een gevarieerd en interessant programma. Dit cultureel café vond plaats op een unieke plek in Epe, nl. café Kromdijk. Een café waar de tijd stil gestaan leek te hebben en dat enthousiast werd gerund door het echtpaar Kromdijk. In 1994 besloten zij echter na een leven hard werken er mee te stoppen en het bedrijf te verkopen. Toen ontstond het idee om de laatste maand van dit café-leven vast te leggen. Gedurende die maand kwam ik regelmatig binnenvallen en fotografeerde ik het echtpaar Kromdijk, de bezoekers, de koren die daar oefenden en toevallige passanten. Foto’s werden afgedrukt in eigen doka en éénmalig geëxposeerd (bij het Cultureel Café uiteraard). Daarna verdwenen de foto’s in het archief. En café Kromdijk? Dit café werd overgenomen door een andere bekende Epenaar, Ertan Berdo, die de naam heeft veranderd naar ‘de Kastelein’, maar voor het naastgelegen eethuis en cafetaria toch weer is teruggevallen op de oude naam: Kromdijk. En zo ligt tegenover de Rabobank aan de rondweg in Epe nog steeds het oudste café van Epe en zelfs nog (gedeeltelijk) onder de oude naam! Op de foto: het echtpaar Kromdijk (mei...
Uit de oude doos (15): tribute to Rita Reijs

Uit de oude doos (15): tribute to Rita Reijs

Tijdens m’n vakantie las ik het bericht dat Rita Reijs is overleden op 88-jarige leeftijd. Tot voor kort trad zij nog op. Op zich mooi om te zien dat mensen als B.B. King, Toots Thielemans en dus ook Rita Reys doorgaan met hun optredens zo lang zijn kunnen. Rita Reys trad ook diverse keren op tijdens Jazz comes to Town in Epe. In 2002 fotografeerde ik haar bij één van deze optredens op zwartwit film (Kodak TMZ 3200 toen korrel nog echt korrel was). Uit die serie komt bijgaande foto van haar. Voorafgaand aan de 4e middag van JctT dit jaar in Epe werd Rita Reys herdacht. Citaat uit het facebookbericht van JctT: Om klokslag 16.00 een postuum eerbetoon aan Rita Reys, Europe’s First Lady of Jazz, die op 28 juli jl. is overleden en maar liefst 3 maal in Epe heeft opgetreden (2002, 2003 en 2005). Een leeg podium, haar beeltenis op alle schermen, en het nummer ‘I thought about you’ uit de speakers. De gehele organisatie stond gedurende dit eerbetoon letterlijk stil. Het geheel werd afgesloten met een staande ovatie. Kon er vanwege m’n vakantie niet bij zijn, maar ’t klinkt indrukwekkend. Een mooi...
Uit de oude doos (14): B.B. King 1993

Uit de oude doos (14): B.B. King 1993

1993: in dit jaar bezocht ik voor het eerst het North Sea Jazz festival in Den Haag. M’n eerste kennismaking met een stampvol congrescentrum met de Statenhal als hét hoofdpodium. Vanaf dat eerste moment heeft de bijzondere sfeer op het NSJ me getroffen, maar vooral ook de afwisseling in optredens: van piepkleine zaaltjes tot de grootste hal geschikt voor meer dan 10.000 mensen. Ik zal de optredens van o.a. Katie Melua bij de toen nog minister van Binnenlandse Zaken, Hans Dijkstal, die als presentator fungeerde voor een radio West (Den Haag) niet vergeten: in een piepklein warm zaaltje waar je bijna bij de artiest op schoot zat. Terug naar 1993 - in de Statenhal trad o.a. B.B. King op met zijn legendarische gitaar ‘Lucille’. Ik stond midden tussen het publiek, camera met simpele zoomlens, wurmde me een beetje naar voren en maakte enkele foto’s. Onder de indruk van het optreden en de energie van deze rasartiest. Dit was de laatste foto die ik maakte (toen was het filmpje vol en moest ik terug om te wisselen). Daarna ben ik bijna jaarlijks terug gegaan naar dit festival en heb een behoorlijk collectie foto’s opgebouwd, waarmee ik sinds eind jaren negentig regelmatig exposeer. Van deze foto heb ik toen één grote afdruk gemaakt voor m’n expocollectie. Een deel van mijn collectie is ooit aangekocht door Golden Tulip hotel Epe en met weemoed denk ik aan die foto terug. Want zeg nou zelf: mooi vergroot heeft toch een andere impact dan op een scherm! Jammer overigens dat sinds het North Sea Jazz in Rotterdam plaats vindt, fotograferen niet meer is toegestaan. Ik...

Pin It on Pinterest