Egypte, zomer 1989. Overdag helse temperaturen boven de 40 graden. Elk zwembad, hoe klein ook, was welkom.
Ik herinner me een bijzondere rit per taxi vanuit Aswan naar Abu Simbel. Een rechte weg door de woestijn, ’s nachts rijden én een Egyptische taxichauffeur - als ik ooit het gevoel heb gehad dat laagvliegen mogelijk is… Een extra reden waarom deze rit in m’n geheugen gegrifd staat, is dat er die nacht sprake was van een maansverduistering. Dat maakte de tocht naar Abu Simbel in het zuiden van Egypte (tegen de Soedanese grens aan) nog meer bijzonder, bijna sinister.
Doel van de tocht was de beroemde tempel van Abu Simbel. Abu Simbel is een enorm in de rotsen uitgehouwen tempelcomplex, waar Ramses II en zijn echtgenote Nefertari in gelijke grootte zijn afgebeeld. Meestal waren de beelden van echtgenotes, hoe geliefd ook, kleiner dan de beelden van de farao zelf.
Uit m’n dagboek:
‘05.15 uur. In ’t donker met zaklampen aan op zoek naar de beelden en de tempel. We konden de heuvel onderscheiden en enigszins een pad. Heel mysterieus om daar met z’n zevenen in ’t donker te lopen speuren. De vervolmaking van het mysterieuze verscheen opeens in het licht van de zaklampen: de beelden van de tempel’.
De zonsopkomst maakten we mee vanaf een heuvel tegenover de ingang van de tempel. Badend in een zacht rose, daarna warm geel/oranje ochtendlicht kwam de tempel uit de duisternis te voorschijn. Het verhaal van deze tempel is bijzonder. Niet alleen de geschiedkundige achtergrond, maar ook het feit dat deze tempel in de jaren ’60 werd bedreigd door het al maar stijgende water van het Nassermeer door de aanleg van een stuwdam.
Onder auspiciën van de UNESCO werd een reddingsplan opgesteld: de tempel werd in 17.000 stukken gezaagd, naar achteren verplaatst en ruim 60 m. hoger weer opnieuw opgebouwd. Ook bijzonder was het feit dat op 2 dagen per jaar (op 21 februari en op 21 oktober) het licht van de opkomende zon precies door de ingang terecht kwam op een beeldengroep in de achterliggende wand (en dat werd dus in de 13e eeuw voor Chr. gerealiseerd!). Na de verplaatsing van het tempelcomplex, komt de zon nog wel binnen zoals vroeger, maar dan wel een dag later..
Op de foto de beeldengroep die diep verscholen in de tempel ligt en twee keer per jaar wordt verlicht door de opkomende zon.