Van 1993 tot 1994 volgde ik de opleiding ‘Reportage-fotografie‘ aan de Fotovakschool in Apeldoorn (inderdaad: dezelfde school waar ik nu nog steeds met veel plezier les geef).
Ik volgde deze opleiding naast mijn toenmalige werk in het basisonderwijs. Ik wilde heel graag eens een kijkje in de keuken nemen van een gerenommeerd fotograaf en besloot een brief (nee, nog geen mail, skype, sms, hyves, facebook of twitter…) te sturen naar de redactie van de Volkskrant. Deze brief was gericht aan Hans Heus, dé sportfotograaf van Nederland, wiens werk ik sterk bewonderde (en nog steeds..). ’t Was misschien één of twee weken later dat de telefoon ging (terwijl ik in de doka aan het werk was) en ik Hans Heus aan de lijn had ‘of ik zin had om het komende week-end mee te gaan naar de Amstel Gold Race in Zuid-Limburg’.
Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd en direct afgesproken om elkaar bij het MVV-stadion te ontmoeten. Wat mij nog het meest bij staat van deze dag is het schijnbare gemak waarmee Hans zijn plekken en standpunten koos. En dan de foto de volgende dag in de Volkskrant: in (uiteraard) zwart/wit en precies de goeie sfeer – een echte Heus-foto. Dat tekent denk ik het vakmanschap.
Saillant detail: vorig jaar was ik in Kampen bij een lezing van Heus en Heus: Hans (eventjes over vanuit Frankrijk) gaf daar samen met zijn zoon Bastiaan, die in zijn voetsporen is getreden, een boeiende lezing en presentatie van het boek dat zij samen hebben uitgebracht. Bijzonder om Hans na al die tijd weer te ontmoeten!
Bijgaande foto maakte ik die dag ergens net over de grens met Belgie met m’n Canon A1 op Ilford Delta 400 (voor de liefhebbers..).