December 1998 - ik volgde de specialisatie ‘Portret’ aan de Ned. Fotovakschool in Apeldoorn bij Mich Buschman (wie is er niet met hem groot geworden..). Opdracht: maak een serie portretten op locatie. Vanuit mijn toenmalige werk kende ik Chris Grinwis - schaapsherder in Epe. Het leek me een goed idee om van hem een serie te maken. Chris stemde gelijk in met het plan en in december (winterzon en sneeuw) ging ik naar het buurtschap Wissel, waar Chris toen al zijn schapen had staan. ’t Werd een bijzondere serie van een bijzondere man in een mooi winters landschap. April 2013 - 15 jaar later: Chris is volop in het nieuws. ’t Gaat niet goed en een aanbesteding loopt hij mis, waardoor het einde van een levenswerk in zicht is. Chris Grinwis, die toch al zo veel heeft meegemaakt in al die tijd (denk aan de MKZ-crisis), luidt de alarmklok. Gelukkig komt er veel aandacht voor zijn zaak en een actie voor behoud van zijn kudde lijkt te slagen. Ook Natuurmonumenten gaat weer in gesprek om openingen te vinden in deze situatie. Een stichting is in oprichting om een en ander in goede banen te leiden en de continuïteit en het bestaan van de kudde te waarborgen. Het is hem en zijn vrouw Aafke zo gegund! Wordt vast vervolgd. Chris Grinwis - een markante man met een markante kop: toen al in 1998 en nu nog steeds in...
In de jaren zeventig bezocht ik met vrienden met enige regelmaat Grand Prix-races in Zandvoort en in Duitsland (Nürburgring). In 1978 bezochten we de Formule 1-races in Zandvoort en in m’n spiegelreflexcamera (Canon FTb QL) zat een zwartwit-film (een Agfapan 100). Ik denk dat ik toen een 200 mm-objectief bij me had en fotografeerde daarmee één van m’n favorieten: de Zuid-Afrikaanse coureur Jody Scheckter. In een illuster gezelschap van o.a. Emerson Fittipaldi, Nicky Lauda, Mario Andretti en James Hunt, werd Jody slechts 12e (en ik geloof dat er ook maar 12 bolides de finish haalden..). De enige Nederlandse coureur in die tijd, Michael Bleekemolen, wist zich helaas niet te kwalificeren. Saillant detail: twee jaar eerder, in 1976, wist Jody Scheckter een formule 1-race te winnen met een wagen met 6 wielen (dubbele voorwielen)! Een vreemd gezicht en dit was dan ook geen lang leven...
Van 2001 tot 2004 maakte ik voor het het eerst gebruik van een studioruimte voor mijn (portret)fotografie: atelier ‘het Binnenplein’ in het hartje van Epe (pal achter de kroeg en de kerk). Enkele beeldend kunstenaars huurden deze ruimte, de sfeer sprak me aan en en ik trok bij één van hen in - op de bovenverdieping: oud, vochtig, stoffig, maar uitermate sfeervol en mijn fotografie heeft volop een boost gekregen. Hier, in het Binnenplein, heb ik hard gewerkt aan mijn ontwikkeling als portretfotograaf door m.n. bezig te zijn met vrij werk. Dit deed ik door o.a. een jaar lang samen te werken met een model en elke maand een fotoshoot (kan me niet herinneren dat we dat toen al zo noemden..) af te spreken met een ander thema. Eén van de meest bijzondere was toch wel de shoot waarbij ik een beeld, een soort film-still in m’n hoofd had: ‘Tears’. Het idee ontstond heel simpel: Esther (mijn model) vertelde eens dat de tranen altijd over haar wangen liepen, zodra zij uien aan het snijden was bij de broodjeszaak waar zij werkte. En ‘plop’ daar was het beeld: tranen over de wangen, uitgelopen mascara, natte haren, intrigerende blik. Een soort van filmbeeld, een foto met een verhaal. We hebben alles door gesproken, lichtsetting bedacht, Bronica geïnstalleerd en uiteraard uien meegenomen. Maar alles wat er gebeurde: geen tranen… de uien bleken te oud. Esther gaf aan het ook wel zonder uien te kunnen en de tranen uit zichzelf te laten komen. Turend in de zoeker van m’n Bronica lette ik vooral op de ooghoeken, maar zag geen traan… Totdat ik opeens...
Ondanks dat ik uit betrouwbare Friese bron heb vernomen, dat er in de verste verten niet gedacht hoeft te worden aan een Elfstedentocht, toch nog maar een fotootje uit de tocht van 1997. ’t Wordt ook tijd dat ik weer eens doorga met de serie ‘uit de oude doos’, want de vorige bijdrage stamt van bijna een jaar geleden. Deze foto is al vroeg in de ochtend gemaakt, in Balk om precies te zijn. Ik schat dat we daar zo tussen 06.00 en 07.00 aanwezig waren, de schaatsers in het donker hoorden aankomen én voorbij zagen flitsen. Fotograferen op Kodak TMZ-3200 bij het licht van schijnwerpers: dat is nog eens korrel! De foto heeft daardoor dan ook veel weg van een wat oudere krantenfoto: rauw (tegenwoordig noemen we dat RAW), zwartwit, grove korrel en de nodige bewegingsonscherpte. Al met al een mooi sfeerbeeld. En de rijders: met nummer 39 Lammert Huitema, die op een 19e plek is geëindigd en nr. 75 is Arend (?) Veenhof die als 31e eindigde. Toppers dus (maar dat geldt eigenlijk voor iedereen die deze tocht...
Januari 1997 - Nederland was volledig in de ban van de Elfstedentocht. Op 2 januari werden de inmiddels legendarische woorden uitgesproken door voorzitter Henk Kroes: It giet oan! Samen met mijn goede vriend Willem ging ik in alle vroegte op 4 januari naar Friesland. Nog in het donker zagen we de rijders voorbijkomen in Balk. Daarna volgden we de route richting Stavoren en vervolgens hogerop. We waren dan weer midden in het feestgedruis in een stad (Franeker?) en dan weer midden op een kale vlakte langs een vaart. In de loop van de ochtend zagen we de kopploeg op weg naar Leeuwarden. Op de foto neemt de latere winnaar Henk Angenent wat gas terug (rechts in beeld) en sleurt Erik Hulzebosch aan kop met voormalig wereldkampioen Piet Kleine in zijn kielzog. Deze laatste eindigde als vijfde, maar werd tot grote ontsteltenis van heel schaatsminnend Nederland gediskwalificeerd vanwege het ontbreken van een stempeltje op zijn stempelkaart… Ik heb overigens geen idee waar ik deze foto heb gemaakt - misschien dat iemand deze plek herkent? Aanvulling op 5 feb: Getraceerd! Zie reacties...
